Ο καρκίνος του θυρεοειδούς εμφανίζεται σαν μια ανώδυνη διόγκωση μπροστά στο λαιμό του αρρώστου, κάτω από τον λάρυγγα.
Οι αιτίες που προκαλούν τον καρκίνο δεν είναι γνωστές.
Το βεβαρημένο όμως κληρονομικό ιστορικό και η ιοντίζουσα ακτινοβολία (π.χ. υπεριώδης ηλιακή ακτινοβολία, ακτίνες Χ, ακτίνες γ κλπ) αποτελούν ισχυρούς προδιαθεσικούς παράγοντες, που μπορεί να οδηγήσουν στην ανάπτυξη καρκίνου του θυρεοειδούς.
Άτομα που εκτέθηκαν σε υψηλά επίπεδα ραδιενεργούς ακτινοβολίας έχουν περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν καρκίνο του θυρεοειδούς, σε σύγκριση με άλλους που δεν εκτέθηκαν σε αυτήν.
Υπάρχουν τέσσερα είδη καρκινωμάτων, τα οποία διαφέρουν μεταξύ τους ως προς την πρόγνωση: τα θηλώδη, τα θυλακιώδη, τα μυελοειδή και τα αναπλαστικά καρκινώματα. Ευτυχώς, η πλειονότητα των καρκίνων του θυρεοειδούς ανήκει στους θηλώδεις και θυλακιώδεις καρκίνους, οι οποίοι αν ανακαλυφθούν έγκαιρα μπορούν να ιαθούν πλήρως. Αντίθετα, το αναπλαστικό καρκίνωμα, το οποίο είναι, ευτυχώς, το σπανιότερο, είναι πολύ επιθετικό.
Η παρακέντηση του ανακαλυφθέντος οζιδίου (FNA) και η κυτταρολογική εξέταση του υλικού, που αναρροφήθηκε με την βελόνα αποτελεί την ακριβέστερη προεγχειρητική εξέταση, για πληροφορίες που αφορούν στη φύση του οζιδίου, δηλαδή αν αυτό είναι καλοήθες ή κακοήθες. Αν η κυτταρολογική εξέταση δείξει ότι ο όζος που παρακεντήθηκε είναι ύποπτος για κακοήθεια ή ότι είναι κακοήθης, τότε ο άρρωστος θα πρέπει να υποβληθεί σε χειρουργική αφαίρεση του θυρεοειδούς αδένα (ολική θυρεοειδεκτομή).
Το αν η εγχείρηση της ολικής θυρεοειδεκτομής συμπληρωθεί ή όχι με αφαίρεση λεμφαδένων του τραχήλου (λεμφαδενικός καθαρισμός), θα εξαρτηθεί από την κλινική και απεικονιστική εικόνα των λεμφαδένων μετά από έναν υπερηχογραφικό έλεγχο.
Τόσο η ολική θυρεοειδεκτομή όσο και ο λεμφαδενικός καθαρισμός του τραχήλου αποτελούν εξαιρετικά λεπτές και εξειδικευμένες επεμβάσεις και ο ασθενής θα πρέπει να επιλέγει το χειρουργό του μόνο μεταξύ έμπειρων και εξειδικευμένων χειρουργών ενδοκρινών αδένων για την ελαχιστοποίηση των διεγχειρητικών επιπλοκών.
Μετεγχειρητικά, στα διαφοροποιημένα νεοπλάσματα του θυρεοειδούς (θηλώδη και θυλακιώδη) χορηγείται ραδιενεργό ιώδιο (Ι131), για την καταστροφή και εξάλειψη τυχόν υπολειμμάτων φυσιολογικών και καρκινικών θυρεοειδικών κυττάρων.
Επίσης, χορηγείται θυροξίνη εφ’ όρου ζωής σε τέτοιες δόσεις ώστε να μειώσουμε, κάτω του φυσιολογικού, τα επίπεδα της TSH στο αίμα, δεδομένου ότι η TSH θεωρείται από τους σημαντικότερους αυξητικούς παράγοντες του θυρεοειδικού ιστού.
Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για τον Καρκίνο του Θυρεοειδούς, κάντε «κλικ» εδώ.